Szymon Szymonowic, Simon Simonides (ur. 24 października 1558 we Lwowie – zm. 5 maja 1629 w Czarniecinie pod Zamościem) - polski poeta okresu Renesansu.
Urodzony we Lwowie, syn Szymona z Brzezin - rajcy lwowskiego. Studiował w Akademii Krakowskiej na wydziale sztuk wyzwolonych. Studia kontynuował we Francji i Belgii. Od 1586 roku związany był z J. Zamoyskim, z którym współorganizował w latach 1593–1605 Akademię Zamojską w Zamościu. W 1590 uzyskał tytuł szlachecki.
Za najważniejsze dzieło Szymonowica uznaje się Sielanki wydane w 1614 roku w Zamościu. W dwudziestu utworach tam zamieszczonych widoczne są odwołania do Teokryta, twórcy sielanki jako gatunku literackiego oraz do Wergiliusza i Jana Kochanowskiego.
Szymonowic opublikował także dwa dramaty po łacinie: Castus Joseph (1587), Pentesilea (1617).