Stanisław Leopold Brzozowski, pseud. Adam Czepiel (ur. 28 czerwca 1878 we wsi Maziarnia koło Chełma, zm. 30 kwietnia 1911 we Florencji) - polski filozof, pisarz, publicysta i krytyk literacki.
Filozofia Brzozowskiego czerpała z myśli Fichtego, Marksa, Nietzschego, Sorela i Kanta. Przeciwstawiał się XIX-wiecznemu materializmowi, pozytywizmowi i utylitaryzmowi. Jako publicysta związany z lewicą. W 1908 oskarżony o współpracę z carską ochraną, w trakcie procesu przed sądem społecznym (broniony przez Ostapa Ortwina) zmarł na gruźlicę. Najważniejsze dzieło: Legenda Młodej Polski (1910).
Brzozowski stworzył bardzo ciekawą koncepcję filozoficzną opartą na pracy. Według niego to właśnie dzięki praktyce i pracy, przekraczamy kantowską granicę niepoznawalności świata. Początkową fascynację Marksem, Brzozowski porzucił dla katolicyzmu i Katolickiej Nauki Społecznej, czym bardzo naraził się komunistom. Oskarżenie o współpracę z ochraną było zapewne komunistyczną intrygą. Jako krytyk literacki Brzozowski był nieugięty i wymagał od pisarza zaangażownia w najważniejsze problemy narodu i ludzkiego społeczeństwa. Ganił wielu znanych pisarzy i poetów za zaściankowość umysłu, co nie przysparzało mu przyjaciół. Cenił natomiast Brzozowskiego Stanisław Ignacy Witkiewicz.